Wielokulturowe oblicze kamieniarstwa bruśnieńskiego
„Brusno Stare - to dziś nieistniejąca już wieś, której znaczenie w dziedzictwie kulturowym jest ciągle żywe. Dzieje się tak za przyczyną istniejącego na jej terenie przez prawie pół tysiąca lat ośrodka kamieniarskiego. To dzięki działalności wielu pokoleń kamieniarzy bruśnieńskich powstało w pełni wyjątkowe i niepowtarzalne oblicze kulturowe ziemi lubaczowskiej. Wytworzone przez stulecia swoiste kamienne dziedzictwo, obejmuje wszystkie dziedziny wytwórczości, począwszy od architektury i budownictwa kamiennego, po wyroby użytkowe, głównie kamienie młyńskie i żarnowe, a skończywszy na twórczości artystycznej. Ta ostatnia dziedzina zdominowała obraz kamieniarstwa bruśnieńskiego, stając się niemal jej znakiem rozpoznawczym.”
„Początki eksploatacji kamienia bruśnieńskiego sięgają późnego średniowiecza. W połowie XV w., kiedy to po raz pierwszy wzmiankowane było Brusno (1444r.), na Roztoczu zaczął się intensywny rozwój kolonizacji na prawie wołoskim. Przemianom osadniczym towarzyszył rozwój gospodarczy party na eksploatacji zasobów naturalnych. Można przypuszczać, że w tym okresie zaczęto również eksploatować lokalny kamień. Świadczy o tym sama nazwa wsi, która jednoznacznie wskazuje na rzemiosło kamieniarskie („brus” – kamień do ostrzenia).”
(fragm. tekstu z wystawy)
Na wystawie zaprezentowane zostały najciekawsze zabytki kamieniarstwa z terenu powiatu lubaczowskiego w formie fotografii z bogatymi opisami.