Dzwonnica w Zespole Cerkiewnym w Radrużu
Dzwonnica drewniana, konstrukcji słupowo-ramowej wzniesiona na rzucie kwadratu. Dwukondygnacyjna z nadwieszoną izbicą, nakryta dachem namiotowym zwieńczonym ostrosłupowym szczytem. Ściany zewnętrzne osłonięte są z czterech stron obszernym wysokim fartuchem, faliście wygiętym nad otworem wejściowym w południowej ścianie. W górnej części otwarta galeria , z każdej strony sześć otworów zamkniętych półkoliście, utworzonych przez dekoracyjnie wycięcie mieczy. Pokrycie fartucha, daszku, izbicy stanowi gont. Jedynie dolna część izbicy oszalowana pionowymi deskami.
Konstrukcja dzwonnicy wspiera się na podwalinie dębowej ułożonej na ławie fundamentowej i granitowych kamieniach w narożach. Fartuch wsparty na dodatkowej belce opartej na ostatkach belek podwaliny i niezależnej podmurówce z kamieniami w narożach. Szkielet konstrukcji ścian utworzony z pionowych słupów sosnowych z centralnie umieszczonym tzw. królem (…) opartych na podwalinie w miejscach skrzyżowania belek. Słupy usztywnione są na trzech poziomach ryglami, zastrzałami i mieczami (poziome i ukośne elementy usztywniające).
Konstrukcja izbicy oparta jest na zdwojonej belce oczepowej ściankami nadwieszonego piętra izbicy zbudowanej z pionowych słupów. Schody wewnątrz trójbiegowe ze spocznikami. Więźba dachowa konstrukcji krokwiowej.
Wnętrze podzielone jest na dwie kondygnacje, dolna – wysoka z przyziemiem i półpiętrem, górna – niska mieszcząca w izbicy galerię otwartą na zewnątrz i do środka.
