Wyposażenie cerkwi p.w. św. Paraskewy w Radrużu
Z wyposażenia cerkwi obecnie we wnętrzu znajduje się ikonostas, z najstarszymi elementami pochodzącymi z 1. poł. XVII w. Obok ikonostasu najbardziej dekoracyjnymi elementami wnętrza są dwa ołtarze boczne, południowy św. Mikołaja i północny Zaśnięcia Matki Bożej.
Ołtarz św. Mikołaja ufundowany przez Andrzeja i Mikołaja Kuźmińskich w 1754 r. Ołtarz ma snycerską dekorację architektoniczną, jest jednoosiowy złożony z nastawy podzielonej na trzy poziome strefy – niską, część dolną, tzw. predellę z malowaną sceną Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja do Barii. Wysoka część środkowa z ikoną św. Mikołaja ujęta dwiema kolumnami i ażurowymi uszakami, na odwrocie obrazu umieszczony jest napis fundacyjny w języku staro-cerkiewno-słowiańskim. W zwieńczeniu medalion z przedstawieniem Zwiastowania ujęty dwiema sterczynami z malowanymi przestawieniami św. Bazylego Wielkiego i św. Andrzeja Apostoła.. Obrazy malowane przez Andreja Wyszeńskiego, malarza jaworowskiego, autora rzędu ikon pięćdziesiątnicy oraz prazdników (1756 r.) w ikonostasie. Obrazy ołtarzowe umieszczone są w obramieniach ozdobionych dekoracją snycerską i rzeźbiarską (ornamenty, uszaki, kolumny). Całość ołtarza składa się z predelli, nastawy i zwieńczenia.
Ołtarz północny Zaśnięcia Matki Boskiej prawdopodobnie również malowany był przez Wyszeńskiego z fundacji Kuźmińskich. Układ ołtarza jest analogiczny jak południowego. W predelli umieszczone jest przedstawienie Chrystusa w Grobie, główne przedstawienie ukazuje Zaśnięcie Matki Boskiej a w medalionie umieszczona jest scena Koronacji Matki Boskiej. Medalion ujęty dwoma wazonami z kwiatami. Całość dekorowana polichromią i złoceniami.
Również w nawie przy ścianie północnej umieszczona jest kazalnica na rzucie czworokąta.
Obok ołtarza św. Mikołaja można obejrzeć krzyż procesyjny, który wykonała „Ioan malarz obywatel hrebeński” w 1742 r. Ten sam, który namalował również ikony apostołów, oraz Mandylion i ikonę Ostatniej Wieczerzy do ikonostasu.
W nawie umieszczona jest również fragment drewnianej ławy kolatorskiej z XVII w. Siedzisko przeznaczone dla najznaczniejszych mieszkańców Radruża, którzy fundowali cerkiew lub jej wyposażenie. Zachowany fragment to narożnik ławy, który miał swoje przedłużenie zaplecka i poziome siedzisko. Ława zdobiona jest malaturą z motywem roślinnym na zewnętrznej części. Również w nawie znajduje się mały krzyż ołtarzowy z XVIII w.
W babińcu można obejrzeć drewniany Grób Pański wykonany w 1830 r. w. Unikatowy obiekt w kształcie niskiego prostokątnego stołu na którym ustawiony jest graniastosłup o trapezowych bokach. Całość malowana na jednym boku „stołu” scena pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, pozostałe boki zdobione girlandą z tkaniny. Na węższym boku graniastosłupa scena Zmartwychwstania, na przeciwległym napisy fundacyjne w języku polskim: „TEN BOŻY GRÓB/ ZA PRZEWODNICTWEM I PEWNEYI NAŁADEM/ WIELEB. X. B. SIEROCIŃSKIEGO PAROCHA R: G: RADRUZKIE-/ GO I STARANIEM PROWIZORÓW CERKIEWNYCH TO JEST GRŻEGO-/ ŻA STWORCZYŃSKIEGO, JANA SZKOLIKA I ONUFREGO KOWALI-/SZYNEGO TUDZIEŻ POBOŻNYCH PARAFIANÓW WSI RAD-/ RUŻA NA POTOMNE WIEKI ZMALOWANY/ DNIA 5 CZERWCA, ROKU 1830./ HOC SEPULCHRUM JESU CHRISTI PINXIT/ ANDREAS DE BEREZICKI”
„FUNDATOROWIE DANEGO MATORYAŁU NA TEN GRÓB ONUFRY MELA (….) I FILIP/ (…)NECZNY I DOŻIRACIEL ROBIENIA GROBU JAN MAZURKIEWICZ (….)”
Również w babińcu znajduje się kamienna kropielnica z kamienia bruśnieńskiego.
Na ekspozycji w Muzeum Kresów w Lubaczowie można obejrzeć kilka ikon z cerkwi św. Paraskewy wśród nich najstarszą ze sceną Zwiastowania pochodzącą z ok. 1648 r. Pozostałe to interesująca ikona dwustronna, epitafijna. Malowana jest dwustronnie, na awersie umieszczona scena Ukrzyżowania, zaś na rewersie Zwiastowania. Przedstawienie Ukrzyżowania, z centralnie ustawionym krucyfiksem i po jego obu stronach postaciami Matki Boskiej i św. Jana wzbogacone jest o klęczące postacie adorantów. Najprawdopodobniej są to osoby z wójtowskiego rodu Dubniewiczów z Radruża.
Ikona św. Jan z Longinusem, sylwety z pasji ikonostasu cerkwi p.w. św. Paraskewy w Radrużu, pochodzi z początku XVII w. Ikona Wniebowstąpienie Pańskie wykonane przez „Ioan malarz obywatel Hrebeński”, z ikonostasu cerkwi p.w. św. Paraskewy w Radrużu, 1742 rok. Oraz ikona Chrystusa Pantokratora z 1720 r.
Ciekawy zbiór ksiąg liturgicznych z cerkwi w Radrużu przechowywany jest w Dziale Sztuki Cerkiewnej Muzeum Zamku w Łańcucie.
